برنامه ریزی حوزه مسکن(سرمایه ۲۰۰ میلیارد دلاری در چاله خانه‌های خالی)
به گزارش بازار ساختمان حامد مظاهریان اظهار کرد: گزارش مرکز آمار ایران در اسفند سال گذشته به گستره‌ای از دغدغه‌‌ها دامن زده است. از این رو یکی از اقدامات مهم فهم درست آمار ارائه شده و سپس تفسیر داده‌ها و استفاده از آن در فرایندهای مربوط به برنامه ریزی حوزه مسکن است.
وی افزود: اطلاعات اولیه منتشر شده از سرشماری سال ۹۵ نشان می‌دهد سیاست‌های مخرب اقتصادی گذشته تبعات ویرانگری در حوزه سرمایه گذاری در بخش مسکن را به‌دنبال داشته است. درحالی‌که در گذشته با احتیاط درباره آمار خانه‌های خالی صحبت می‌شد اما داده‌های سرشماری اخیر نشان‌دهنده ابعاد نگران کننده‌ای از میزان سرمایه‌گذاری کلانی است که در خانه‌های خالی حبس شده است.
وی با اشاره به اینکه باید با استفاده از تجارب جهانی و مطالعات داخلی سیاست‌گذاری درستی در قبال خانه‌های خالی انجام دهیم بیان کرد: رونق بازار مسکن نیازمند بازتعریف مجدد است.
معاون وزیر راه و شهرسازی با بیان اینکه تکرار اتفاقات سال‌های ۸۹ تا ۹۱ در بازار مسکن امکان پذیر نیست،، تصریح کرد: سرمایه‌هایی که می‌توانست بخش مولد اقتصاد کشور را به حرکت درآورد اکنون با برآورد تقریبی ۲۰۰ میلیارد دلار در خانه‌های خالی به تله افتاده است. تداوم تولید خانه‌های بدون متقاضی مصرفی نه‌تنها درست نیست بلکه شرایط اقتصادی نیز پذیرای آن نیست.
مظاهریان گفت: برخی کشورها مانند قبرس و اسپانیا با سیاست‌گذاری‌هایی مانند دادن اقامت توانستند مشکلات خود در مورد خانه‌های خالی را برطرف کنند. اما این مسئله موضوعی است که کشور ما به‌طورجدی در برابر آن قرار نگرفته است.
وی تصریح کرد: سرمایه‌گذاران خانه‌های خالی به نظر می‌رسد به تفاوت وضعیت موجود با گذشته پی‌برده‌اند اما گروهی همچنان با پافشاری بر عقاید خود و به امید اینکه این دوران نیز می گذرد و به سود خود دست خواهند یافت در فکر تداوم وضعیت گذشته هستند. از دیگر سو درحالی که میزان سرمایه هنگفتی در خانه‌های خالی به تله افتاده است برنامه‌ریزی مسکن برای دهک‌های میانی و پایینی جامعه که مصرف کننده واقعی هستند نیازمند سرمایه است.
وی تاکید کرد: اگر واقع‌بینانه به این موارد توجه شود کسی که طی ۴ سال موفق به فروش این آپارتمان‌ها نشده با توجه به پرداخت بهره بانکی به‌طور تقریبی از سرمایه آن چیزی باقی نمانده است، در حقیقت اتفاقاتی در حال رخ دادن است که هم‌اکنون ما تنها شاهد نوک قله کوه یخی هستیم و باید بتوانیم برای چاره‌جویی همفکری کنیم.